เรื่องหน่วยความจำของคอมพิวเตอร์ที่จำมาตลอด ไม่เคยลืม เหตุที่จำและไม่ลืม มันแปลกดี หน่วยความจำคอมพิวเตอร์มี 2 ประเภทใหญ่ๆ คือ หน่วยความหลัก และ หน่วยความจำรอง
หน่วยความจำหลัก แม้จะถูกเรียกว่าหน่วยความจำหลัก แต่มันไม่เคยจำอะไรได้เลย คือ จำแล้วมันก็ลืม จะจำเฉพาะช่วงที่มีไฟเลี้ยงอยู่เท่านั้น พอหมดไฟแล้วก็ไม่จำ หน่วยความจำประเภทนี้ก็คืออุปกรณ์ที่เรียกว่า ROM และ RAM นั่นเอง
หน่วยความจำรอง ทุกวันนี้มีหลายชนิดและความจุก็มากมายมหาศาล หน่วยความจำประเภทนี้ก็คือพวก HARDDISK , FLASH DRIVE เป็นต้น แม้จะถูกเรียกว่าหน่วยความจำรอง แต่มันก็จำดีนักแล เรียกว่าจำถาวรจนกว่าจะถูกลบทิ้ง
หน่วยความจำหลัก น่าจะคือหน่วยความจำรอง หน่วยความจำรอง น่าจะคือหน่วยความจำหลัก เพราะหลักคือไม่จำ รองคือจำ คิดเอาเองโดยไม่เกรงใจใคร เหตุที่มีชื่อเรียกตามที่ว่ามานั้น น่าจะมองถึงความสำคัญของอุปกรณ์เป็นหลัก
หน่วยความจำหลัก แม้จะไม่จำข้อมูลแบบถาวร แต่ก็ถือว่าสำคัญกว่าหน่วยความจำรองที่จำข้อมูลแบบถาวร ลองมองไปที่เครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง หากขาดหน่วยความจำหลักจะทำงานไม่ได้เลย อย่างเช่น หากถอด RAM ออก คอมพิวเตอร์จะเปิดไม่ติด ตรงกันข้าม หน่วยความจำรองนั้นแม้จะจำข้อมูลได้แบบถาวร ถึงไม่มีในเครื่องคอมพิวเตอร์ เครื่องคอมพิวเตอร์ก็เปิดติดและสามารถทำงานได้
แม้ทั้งสองหน่วยความจำจะมีลำดับความสำคัญแตกต่างกัน แต่ให้ทำงานร่วมกันเป็นดีที่สุด หน่วยความจำหลักแม้มันจะจำข้อมูลได้แบบชั่วคราว แต่ก็ช่วยให้เปิดคอมพิวเตอร์ทำงานได้ เมื่อทำงานแล้วหากไม่มีหน่วยความจำรอง ก็แย่ เพราะไม่รู้จะจัดเก็บงานไว้ที่ไหน เพราะฉะนั้นจึงจำเป็นต้องมีทั้งสองหน่วยความจำในคอมพิวเตอร์หนึ่งเครื่อง เรื่องนี้ก็เข้าทำนองสุภาษิตไทย "น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า" ก็คือต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน
แม้จะเป็นเรื่องน่าปวดหัว แต่หน่วยความจำของคนก็ควรจะจำไว้อย่างให้เข้าใจแจ่มแจ้งว่า หน่วยความจำหลักและรองของเครื่องคอมพิวเตอร์ทำงานแบบไหน และคืออุปกรณ์อะไรบ้าง